Ranzige hotels en bussen voor dwergen

Dag 18 - Jinotega - El Rama (Nicaragua)

Ik besloot om voor dag en dauw op te staan, om nog een keer op expeditie te gaan om een toekan te spotten, wat warempel genoeg lukte! Er zat een een toekan in een boom van een vrucht te smikkelen, een prachtig groen exemplaar met een grote snavel met blauw erin (de emerald toucan volgens mijn uitermate handige mapje met de lokale dieren en vogels), een goed begin van de dag dus! Na nog wat andere vogels te hebben gezien ging ik nog even dutten. Daarna was het spullen inpakken (het vervelende aspect van reizen,  het immer inpakken, uitpakken en herschikken van de rugzak), ontbijten en met de taxi terug naar de grote weg. Hier hadden we al spoedig een bus te pakken die ons terug naar Jinotega bracht. Na nog een taxi naar het andere busstation bleek dat we net de bus naar Managua hadden gemist. Dit was wel balen, nu moesten we anderhalf uur wachten. Na anderhalf uur kwam dan de bus, die overvol was, met belachelijk krappe plaatsen, (10 centimeter beenruimte is zelfs voor Nicaraguaanse begrippen erg krap) en waarbij je bovendien 80 cordoba (zo'n 2 euro) per rugzak moest betalen om het op het dak te leggen(wat normaliter altijd gratis is), afzetters! Na drie uur in de overvolle bus konden we dan eindelijk de bus, we waren in Managua. Het busstation met de bus naar El Rama zat gelukkigerwijs aan de andere kant van het station van waar we aankwamen. Er bleek om 6 uur nog een bus te vertrekken die kant uit, wat ons mooi uitkwam, zo konden we nog precies wat te eten halen. Dit werd gefrituurde kip met frieten en cola, bij een van de vele gefrituurde kipuitbaters die Nicaragua rijk is (met vanzelfsprekend iets met pollo in de naam). Na nog wat snacks en water te hebben ingeladen was het dan tijd om met de behoorlijk comfortabele bus (met genoeg beenruimte plus stoelen waarmee de leuning verzet kan worden!) naar El Rama te gaan. Helaas werd het al vrij spoedig donker, dus behalve wat blikken op Managua (wat er arm uitzag, veel krotten, en waar we veel drankholen zagen, plus veel dronkenlappen, volgens mij is het niet de meest veilige plaats van Nicaragua) zagen we niet veel gedurende de 6 uur durende busrit. Die ik afwisselend dommelend, dan wel muziek luisterend doorbracht. Bij een pitstop  kwam ik op het lumineuze idee om een bakje koffie te bestellen. Dat was een onverstandig besluit, ik had namelijk de hele dag al een merkwaardig gevoel in mijn darmen. Dit bakje koffie activeerde deze gevoelens, ik moest opeens ongelooflijk nodig naar de plee voor een (zo te voelen) behoorlijk grote boodschap. Wat best wel een probleem was aangezien de busrit nog twee uur zou duren.... Gelukkig had Geerda een (tijdelijke) oplossing in de vorm van een immodium. Twee uur later waren we dan in El Rama, daar aangekomen rende ik gelijk een hotel in op zoek naar een pot. Gelukkig haalde ik die net op tijd, wat een opluchting! Geerda had ondertussen al de financiën geregeld. De kamer, plus twee tickets voor de boot naar Bluefields voor morgen. Alles hiervan koste 250 cordoba, we slapen dus in een hotel van 6 euro per nacht. Dat was te merken, er liepen gigantische kakkerlakken, het was niet erg schoon en het bed was oncomfortabel. Daarbij meurde het er fiks, maar dat had andere oorzaken...... Hasta manana!