Een Nederlands onderonsje in een grottencomplex

Dag 7: Datong (hangende kloosters en in grotten verscholen boeddha's)
Al schrijvend aan deze episode van mijn reis hang ik in de lucht voor mijn terugvlucht, terwijl beneden mij het Mongolische landschap verschijnt als een roestkleurige gedaante. Geen boom te bekennen, louter die roestkleur die de toendra's inkleurt, fascinerend, misschien moet ik daar ook maar een heen....De naam van de hoofdstad alleen al; Ulaan Bator..schitterend! Tot zover mijn overpeinzingen en een nieuwe toevoeging op mijn alsmaar uitdijende emmerlijstje.

Ook de zesde dag begon vroeg, om een uurtje of zeven. Ik had een beroerde nachtrust achter de rug, het hostel heeft dan ook matrassen die niet het predicaat matrassen mogen dragen, het zijn meer matjes op een lattenbodem, dat het hard ligt is in dit geval nog een eufemisme. Bij de mensen van het hostel (wederom erg vriendelijke en behulpzame mensen) een taxi geregeld om Vinnie en mij naar de hangende kloosters van Datong te rijden. Dit is namelijk een uur rijden van Datong en kost ons heen en terug kost per persoon 11 euro, het is hier ook zo goedkoop. De rit erheen was boeiend, erg veel spuuglelijke flats, fabrieken en een kolencentrale kleurden de rit. Kennelijk rijdt men in China net zo beroerd als in India, wat een maniakken, vooral op het gebied van inhalen, sommige van die manoeuvres kunnen echt niet. Om een uur of tien kwamen we dan bij het klooster aan, wat echt een magnifiek gezicht was! Een bijna loodrechte rotswand met daar bijna letterlijk een klooster aan hangend. Des te indrukwekkender is het dat dit bouwwerk al 1500 jaar oud is, in Nederland leefden we toen nog in huizen van hout en stro. Via een pad kwam je dan bij het klooster aan, een geheel houten klooster van drie verdiepingen met meerdere tempels en kamers, wat dus gedrapeerd aan de rotswand hangt. Het klooster was fraai om te aanschouwen en het uitzicht was zeker fraai te noemen. Na een geruime tijd teruggekeerd naar onze taxi-chauffeur voor de terugrit. Bij een restaurant zette de taxi-chauffeur ons weer af voor de lunch. Hier consumeerden we een variëteit aan lokale spijzen. Namelijk een ei gekookt in sojasaus, tofu (wat nog steeds niet mijn favoriet is, de structuur is vervelend), noodlesoep, een soort kimchi (zurige kool) en pikante boontjes met knoflook. Hierna wederom een taxi geregeld, we konden de juiste bus niet vinden namelijk, en koers gezet in de richting van de grotten van Yangzhou. Dit is een grottencomplex met daarin boeddhabeelden variërend in grote. We begonnen aan de wandeling en opeens hoorden we een koppel Nederlands praten met een overduidelijke Brabantse tongval. Het waren Frank (geloof ik, of toch Chris?) en Ellen uit Helmond. Erg grappig dus, vier Nederlanders op pad in het grottencomplex van Yangzhou. De grotten waren aardig, de inhoud daarentegen was uitmuntend! Prachtige boeddhabeelden van verschillend formaat, de ene keer klein, de andere keer erg groot. Van 50 centimeter tot 20 meter, erg bijzonder! Wat het weer zo speciaal maakte is ook de oudheid hiervan; wederom 1500 jaar oud, ongelooflijk! Hierna weer afscheid genomen van de Brabanders en met Vinnie dit keer met de bus terug gegaan. Terug bij het hostel eerst twee halve liters Shingtao soldaat gemaakt, en daarna een avondmaal gegeten in een restaurant dat nog het meest opviel door de fraaie Chinese dames die er serveerden. Hierna nog een Shingtao gedronken met Vinnie en daarna tijdelijk afscheid genomen, we zien elkaar namelijk weer in Beijing. Morgen moeten ik weer vroeg op, tot het volgende verslag!