Smog en selfies
Door: Michiel Ankersmit
Blijf op de hoogte en volg michiel
02 December 2016 | India, Delhi
Dag 22: Delhi
Na een heerlijke nachtrust en een nog betere douche (een stortdouche, wat een luxe!) aangevallen op het ontbijtbuffet (wat ook nog was inbegrepen voor de prijs van 37 euro voor 2 personen, best een goede deal dus!) en onze buikjes goed rond gegeten. Hierna uitgecheckt en gelijk een taxi voor de dag geregeld die ons langs de hoogtepunten van Delhi rijdt, en ons daarna naar het vliegveld brengt. De taxi-chauffeur, een vriendelijke man uit Nepal, stond binnen een mum van tijd voor onze neus. De eerste stop was een Hindoeïstische tempel, met de naam Birla mandir. Een erg fraaie tempel, aan de buitenkant in het geel en het rood geschilderd, en van binnen erg mooi afgewerkt met diverse mooie schilderijen en prenten. De stop daarna was de jama masjid moskee, maar we hadden pech, aangezien het vrijdagochtend was, was het gebed gaande en mochten een stel heidenen zoals wij niet naar binnen helaas. Verder dan de poort kwamen we niet, dus op naar de volgende stop: het rode fort. Hier gingen we dan wel even een rondje lopen en het fort, wat overigens een gigantisch fort is, van buiten bekijken. Na een tijdje weer onze taxi opgezocht en naar de volgende trekpleister gereden, namelijk "the gate of India". Dit is een grote poort of boog (denk aan de Arc de triomphe, ook qua formaat) die is opgedragen aan alle gevallen Indiërs in de diverse oorlogen waarin zij gevochten hebben. Net als onder de Arc de triomphe brand ook onder deze boog een eeuwige vlam voor de onbekende soldaat. Overigens konden we hier, vooral Geerda trouwens, nauwelijks normaal naar kijken. Ze heeft hier namelijk een record gevestigd in selfies met Indiërs. De een na de ander wilde met haar op de foto, alsof ze een Bollywood-ster was. Na dit intermezzo en een bakje Chai thee (ik ga het nog missen in Nederland die Chai-thee) vervolgden we dan weer onze reis door Delhi. De volgende stop was de tombe van Humayun. Dit is net zoals de Taj mahal een mausoleum, maar in plaats van voor een geliefde werd de tempel van Humayun gebouwd door een zoon. Namelijk door Akbar (die ook Fatehpur Sikri heeft aangelegd) de Grote, ter ere van zijn vader, de Mogol keizer Humayun. Dit was ook een prachtig bouwwerk, ongeveer met dezelfde afmetingen, bouwstijl en symmetrie als de taj Mahal, maar dan net wat minder indrukwekkend. Desalniettemin was het weer een prachtig staaltje Mogol-bouwkunst. Na snel een broodje te hebben gegeten reden we naar onze laatste stop de Qutib minar. Het grote probleem hiernaartoe was echter het verkeer, tevens sowieso het grootste probleem van reizen in Delhi. Er wonen hier een slordige 26 miljoen mensen (volgens wikipedia), en dat is te merken in het verkeer. Dat staat ondanks de brede wegen voortdurend vast, bovendien hangt er een dusdanig dikke smog boven Delhi dat de zon amper zichtbaar is en de lucht niet erg fris ruikt (vergelijk het maar met het inademen van uitlaatgassen gecombineerd met rook en verbrand plastic, niet erg gezond dus). Door dit langzame verkeer kwamen we dusdanig laat aan bij Qutib-minar dat er geen tijd meer wasom het terrein op te gaan, wat ik wel erg jammer vond, maar anders hadden we te weinig tijd om naar het vliegveld te reizen. Wel konden we gelukkig nog de beroemde stenen minaret van 73 meter hoog uit het jaar 1193 (!) zien. Hierna via het dramatische verkeer toch nog op tijd op het vliegveld aangekomen, en afscheid genomen van onze vrolijke vriend uit Nepal. Helaas bleek onze vlucht naar Goa een vertraging te hebben van 2 uur, net zoals wel meer vluchten zo te zien. Het vliegveld was namelijk overvol met mensen, net zoals heel India trouwens, er zijn hier echt overal mensen! Toch nog een plekje kunnen bemachtigen in een restaurant. Hier een heerlijke, maar dure hamburger gegeten (wat overigens weer het eerste westerse eten in lange tijd was), een kingfisher gedronken en nog snel een hotel op het strand van Agonda beach in Goa geboekt met een pick-up service op het vliegveld. Om een uur of acht konden we dan eindelijk vliegen. Geerda en ik zaten gescheiden van elkaar, hierdoor kwam ik uit naast een Engelsman uit Liverpool. Dit was een erg vermakelijke reisgenoot, hij was supporter van Liverpool en was bij zowel het Heizeldrama als het Hillsboroughdrama erbij in het stadion. Na een vlucht van drie uur eindelijk op Goa geland, onze backpack gepakt en onze taxi getraceerd, hij stond al op ons te wachten met een naambordje met mijn naam erop, grappig om je naam te zien op een locatie waar je nog nooit geweest bent. Na een lange taxirit van anderhalf uur, met een pauze om te pinnen, wat eindelijk weer eens lukte (!), om een uur 's nachts aangekomen bij ons hotel: het sea sar resort op Agonda beach. Hier werden we gelijk naar onze hut gebracht, hier troffen we een heerlijk bed aan, waar we gelijk indoken! We waren namelijk kapot door deze lange dag, maar de komende vijf dagen kunnen we rustig aan doen, we zitten tenslotte op het strand van Goa!
Na een heerlijke nachtrust en een nog betere douche (een stortdouche, wat een luxe!) aangevallen op het ontbijtbuffet (wat ook nog was inbegrepen voor de prijs van 37 euro voor 2 personen, best een goede deal dus!) en onze buikjes goed rond gegeten. Hierna uitgecheckt en gelijk een taxi voor de dag geregeld die ons langs de hoogtepunten van Delhi rijdt, en ons daarna naar het vliegveld brengt. De taxi-chauffeur, een vriendelijke man uit Nepal, stond binnen een mum van tijd voor onze neus. De eerste stop was een Hindoeïstische tempel, met de naam Birla mandir. Een erg fraaie tempel, aan de buitenkant in het geel en het rood geschilderd, en van binnen erg mooi afgewerkt met diverse mooie schilderijen en prenten. De stop daarna was de jama masjid moskee, maar we hadden pech, aangezien het vrijdagochtend was, was het gebed gaande en mochten een stel heidenen zoals wij niet naar binnen helaas. Verder dan de poort kwamen we niet, dus op naar de volgende stop: het rode fort. Hier gingen we dan wel even een rondje lopen en het fort, wat overigens een gigantisch fort is, van buiten bekijken. Na een tijdje weer onze taxi opgezocht en naar de volgende trekpleister gereden, namelijk "the gate of India". Dit is een grote poort of boog (denk aan de Arc de triomphe, ook qua formaat) die is opgedragen aan alle gevallen Indiërs in de diverse oorlogen waarin zij gevochten hebben. Net als onder de Arc de triomphe brand ook onder deze boog een eeuwige vlam voor de onbekende soldaat. Overigens konden we hier, vooral Geerda trouwens, nauwelijks normaal naar kijken. Ze heeft hier namelijk een record gevestigd in selfies met Indiërs. De een na de ander wilde met haar op de foto, alsof ze een Bollywood-ster was. Na dit intermezzo en een bakje Chai thee (ik ga het nog missen in Nederland die Chai-thee) vervolgden we dan weer onze reis door Delhi. De volgende stop was de tombe van Humayun. Dit is net zoals de Taj mahal een mausoleum, maar in plaats van voor een geliefde werd de tempel van Humayun gebouwd door een zoon. Namelijk door Akbar (die ook Fatehpur Sikri heeft aangelegd) de Grote, ter ere van zijn vader, de Mogol keizer Humayun. Dit was ook een prachtig bouwwerk, ongeveer met dezelfde afmetingen, bouwstijl en symmetrie als de taj Mahal, maar dan net wat minder indrukwekkend. Desalniettemin was het weer een prachtig staaltje Mogol-bouwkunst. Na snel een broodje te hebben gegeten reden we naar onze laatste stop de Qutib minar. Het grote probleem hiernaartoe was echter het verkeer, tevens sowieso het grootste probleem van reizen in Delhi. Er wonen hier een slordige 26 miljoen mensen (volgens wikipedia), en dat is te merken in het verkeer. Dat staat ondanks de brede wegen voortdurend vast, bovendien hangt er een dusdanig dikke smog boven Delhi dat de zon amper zichtbaar is en de lucht niet erg fris ruikt (vergelijk het maar met het inademen van uitlaatgassen gecombineerd met rook en verbrand plastic, niet erg gezond dus). Door dit langzame verkeer kwamen we dusdanig laat aan bij Qutib-minar dat er geen tijd meer wasom het terrein op te gaan, wat ik wel erg jammer vond, maar anders hadden we te weinig tijd om naar het vliegveld te reizen. Wel konden we gelukkig nog de beroemde stenen minaret van 73 meter hoog uit het jaar 1193 (!) zien. Hierna via het dramatische verkeer toch nog op tijd op het vliegveld aangekomen, en afscheid genomen van onze vrolijke vriend uit Nepal. Helaas bleek onze vlucht naar Goa een vertraging te hebben van 2 uur, net zoals wel meer vluchten zo te zien. Het vliegveld was namelijk overvol met mensen, net zoals heel India trouwens, er zijn hier echt overal mensen! Toch nog een plekje kunnen bemachtigen in een restaurant. Hier een heerlijke, maar dure hamburger gegeten (wat overigens weer het eerste westerse eten in lange tijd was), een kingfisher gedronken en nog snel een hotel op het strand van Agonda beach in Goa geboekt met een pick-up service op het vliegveld. Om een uur of acht konden we dan eindelijk vliegen. Geerda en ik zaten gescheiden van elkaar, hierdoor kwam ik uit naast een Engelsman uit Liverpool. Dit was een erg vermakelijke reisgenoot, hij was supporter van Liverpool en was bij zowel het Heizeldrama als het Hillsboroughdrama erbij in het stadion. Na een vlucht van drie uur eindelijk op Goa geland, onze backpack gepakt en onze taxi getraceerd, hij stond al op ons te wachten met een naambordje met mijn naam erop, grappig om je naam te zien op een locatie waar je nog nooit geweest bent. Na een lange taxirit van anderhalf uur, met een pauze om te pinnen, wat eindelijk weer eens lukte (!), om een uur 's nachts aangekomen bij ons hotel: het sea sar resort op Agonda beach. Hier werden we gelijk naar onze hut gebracht, hier troffen we een heerlijk bed aan, waar we gelijk indoken! We waren namelijk kapot door deze lange dag, maar de komende vijf dagen kunnen we rustig aan doen, we zitten tenslotte op het strand van Goa!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley