Bali, Komodo, Flores en Hongkong!

Groen, groen Bali!

De ochtend van de 24ste december gingen wij vroeg uit de veren, er stond ons immers een lange busrit door Bali te wachten. Het weer was helaas nog immer slecht, tropisch regenbuien zijn ook deze ochtend aan de orde van de dag. Hierdoor niet uit het veld geslagen gingen we eerst met z'n veertienen (bedankt voor de tip Angelique, we zullen het maar op koning alcohol houden...) een ontbijt verorberen. De keuze viel ditmaal op bami goreng, wat prima smaakte! Daarna weer de bus in, waar we overigens precies inpasten, voor een busrit naar de tempel van Pura taman ayun. De busrit was magnifiek! Door rijstvelden en dorpjes, met overal mensen op straat. Op scooters, alleen of met z'n drieën, pratend of niksend op straat, of in een winkeltje, met overal de zelfde waren, zoals sigaretten en frisdrank. Je vraagt je af waar ze van rond komen. Ook opvallend waren alle tempels, elk huis heeft zijn eigen tempel, die er ook nog fraai uitzien ook al wonen ze zelf in een krot. Onderwijl hoorde ik allerlei verhalen aan van de gids, de beste man zat op de praatstoel. Na ongeveer anderhalf uur dan aangekomen bij de tempel, terwijl het hemelsbreed maar zo'n vijftig kilometer is. Dit was een mooi tempelcomplex, naar voorbeeld van Angkor wat, waar ik ook geweest ben. Het is een zeer heilige plek voor de boeddhisten van Bali, je mocht dan ook niet het terrein zelf op, maar wel over een pad langs het complex, wat ook prima was. Het complex zelf bestaat uit een soort torens, meru torens, met verschillende hoogtes. De volgende stop, na wederom een tijdje in de bus te hebben gezeten, waren de rijstvelden van Jatuwiluh. Dit was erg fraai! Er waren allemaal rijstvelden (logisch) die waren gesitueerd op heuvels. Erg mooie terrassen en erg groen en het was ook nog eens opgehouden met regen! Voorts snel een lunch gegeten, van al dat moois krijg je tenslotte honger, babi guleng (een lokale specialiteit van geroosterd varken) met een pot bintang om het weg te spoelen. Daarna weer ons busje ingegaan voor wederom een lange rit. De bestemming was ditmaal Tanah lot, een tempel die gebouwd is op een rots voor de kust. We waren precies op tijd voor de zonsondergang, en met ons waren er nog wat mensen op tijd, want wat was het druk! Daarbij kwam nog een probleem, de lokale bevolking zag niet de tempel als de bezienswaardigheid, maar ons! Wij prijken na deze gebeurtenis waarschijnlijk op honderden foto's van verschillende Indonesiërs! Waarschijnlijk hadden ze nog nooit zulke uit de kluiten gewassen blonde mensen gezien. Nu snap ik wel hoe het voelt om beroemd te zijn. Na uiteindelijk uit de kluwe op foto's beluste Indonesiërs te zijn ontsnapt konden we zelf ook nog wat foto's nemen. Het is tenslotte best een mooie plek met die tempel op die rots in de zee. Op de weg terug naar de bus zagen we nog een of ander zegeningsritueel waarbij gedoopt werd, moeders was er als de kippen bij om ook nog een zegening in ontvangst te nemen. Daarna volgde nog een lange rit terug waarbij Mathieu mijn plek voorin de bus overnam, mijn oren deden namelijk pijn van al dat gepraat van de gids. In Sanur snel een hapje gaan eten, iets met taai varkensvlees ditmaal, gelukkig maakte de koude rakker wel wat goed. Daarna nog met Huub, Martha en Geerda in de Ierse pub (ze zijn ook overal die Ierse pubs) beland. Alwaar we onder het genot van live muziek de nodige pilsjes en een Irish coffee dronken, daarna snel naar bed.