Met een plank van een vulkaan

Dag 13 - Leon (Nicaragua)

Vandaag wordt een bijzondere dag. We gaan namelijk iets doen wat we nog nooit eerder hebben gedaan en wat maar op een plek in de wereld kan; volcano boarden! Voor de leken onder ons (iedereen dus zo ongeveer, ik had er ook nog nooit van gehoord voordat we naar Nicaragua gingen en er artikelen over tegenkwam), met volcano boarden ga je op een plank al zittend van een vulkaan af (het klinkt behoorlijk belachelijk als ik het alleen al opschrijf, hulde aan de waaghals die dit bedacht heeft!). Voordat we hier aan begonnen moesten we natuurlijk eerst nog terplekke komen. Na het ontbijt werden we om 8 uur opgehaald, er bleek nog een andere gast (Sascha, een oosterbuur van ons en ook hij is onderweg voor een halfjaar en ook hij heeft zijn baan hiervoor opgezegd) uit ons hostel mee te gaan op deze trip. In het busje wat ons naar de vulkaan bracht kwamen we weer andere bekenden tegen; namelijk een Amerikaans stel dat gisteren ook in de minibus zat van Managua naar Leon, het is een kleine wereld af en toe. De gids van de dag vertelde onderweg naar de Cerro negro (de vulkaan van dienst) van alles en nog wat over de flora en fauna, over de gewassen en over vulkanisme. Na een uurtje kwamen we dan bij de entree van het park (je moet je registreren voordat je de vulkaan op gaat), en wie kwamen we daar weer tegen! Onze vrienden Jay en Katrin uit de bus, wat een gezelligheid! Het grappige was dat zij Sascha weer kenden, die hadden ze in Guatemala ontmoet, zoals ik al zei, het is een klein wereldje dat backpackerwereldje. Na nog een minuutje of twintig te hebben gereden waren we dan eindelijk aan de voet van de vulkaan. De Cerro negro is een zwarte berg van losse zwarte lavastenen en in totaal 749 meter hoog. Doordat de hele berg bestaat uit losse stenen kan je er dus vanaf boarden (toch blijf ik het apart vinden.... hoe kom je er op!?). Eerst moesten we nog de berg opklimmen. We dachten dat dit erg zwaar zou zijn vanwege de hitte, maar dat viel doordat er een lekker briesje stond best mee. Ook was het pad niet al te zwaar, best te doen dus,die beklimming. Ook waren de uitzichten op de omgeving (meerdere vulkanen, dit land is sowieso een grote aaneenschakeling van vulkanen) fantastisch! Eenmaal boven gekomen gingen we eerst naar de top vanwaar je de drie kraters (veroorzaakt door drie uitbarstingen) van de Cerro negro kon zien plus een wijds uitzicht over de omgeving. Daarna kregen we een fraaie groen-gele overal aan, plus duikbril en handschoenen en na een korte uitleg, hoe vaart te maken, hoe te remmen,  mochten we dan naar beneden. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, wat een diepte zég en wat is die helling steil! Aangezien we toch naar beneden moesten gingen we er voor, en gaaf was het! In het begin ben je nog een beetje benauwd en rem je, maar opeen gegeven moment wil je gewoon keihard naar beneden. Dat lukte redelijk, het gaat hard, maar niet superhard, en de helling is ook minder steil dan dat het van boven lijkt. Ook ging ik door de snelheid tegen het einde een beetje slingeren waardoor ik moest remmen en daardoor kwam ik dan weer stil te staan in de stenen. Eenmaal beneden gekomen kwam Geerda naar beneden, dat deed ze dan toch maar even met haar hoogtevrees, chapeau! Hoe dan ook was het een erg gave ervaring en erg leuk om te doen! Na de terugrit kregen we nog pizza en bier in Leon, wat bij de boeking hoorde. De pizza was redelijk lekker het bier was zoals altijd appetijtelijk. Na al deze vermoeienissen gingen we dan weer een siësta houden, vandaag tikt het kwik hier namelijk 39 graden aan, veel te warm dus. Om een uur of vier gingen we dan nog even snel het tweede deel ban Leon bezichtigen. Wederom drie kerken (andere dan de dag ervoor en een exemplaar was erg fraai, vooral van binnen), een straat met heel veel graffiti (Leon is de politieke stad van Nicaragua, dus hadden veel graffiti hier ook mee te maken) en een museum (die helaas al dicht ging, de schilderijen van picasso en Chagal liepen we dus net mis). Daarna hadden we honger en gingen we bij wat straatstalletjes eten. Eerst bij een Mexicaan alwaar we een burrito en een soort tacos deelden. Daarna namen we bieden een hamburger. Dit ding was echt kolossaal, en helaas niet heel erg lekker (ook niet vies, maar een beetje gewoontjes en met een overdaad aan saus), we kregen het geval allebei ook niet op, zo vol zaten we. Daarna terug naar jet hostel gegaan en in de hangmat nog even lekker geluierd, gelezen en hieraan geschreven, hasta manana!