Almachtige tijgers en heilige koeien

Dag 15 - 16: Sawai Madhopur (Ranthambore national park)

Dus om drie uur kwamen we eindelijk aan op het station van Sawai Madhopur, na afscheid te hebben genomen van onze vrienden de trein verlaten. Gelukkig stond daar ons iemand van het hotel op te wachten die gelijk begon te klagen dat hij al een uur stond te wachten, alsof wij daar wat aan konden doen. In het hotel gelijk gaan slapen, we waren gebroken door de lange reis. Toch alweer redelijk vroeg opgestaan en een ontbijt genuttigd in het hotel (city heart hotel). Vervolgens kwam er een kerel langs aan wie we het geld voor de safari's moesten betalen, per creditcard uiteraard. Hiervoor moest ik met hem mee op de scooter naar een winkel wat verderop, en daar de rekening voor de safari's betalen. Hierna hadden we zowaar een ochtend vrij, dus konden we eindelijk weer eens wat ontspannen bij het zwembad, met erg koud water, en een boekje lezen. Na een lunch in het hotel, die wel redelijk was, waren we om twee uur paraat voor de eerste safari. Na een tijdje werden we opgehaald en gingen we met de jeep op safari naar Ranthambore. In het park aangekomen spotten we al vrij snel een pauw (die komen hier gewoon in het wild voor, het is tevens de nationale vogel van India) en wat herten (axisherten). Daarna ook nog twee soorten antilopes (de nijlgau en de Indische antilope), verscheidene vogels, de Indische gazelle en nog een hertensoort namelijk het sambarhert, maar van de tijger nog geen spoor. Op een gegeven moment zagen we meerdere jeeps op een bepaald punt staan te kijken naar de bosjes, er zou een beer gespot zijn. Na een tijdje kijken zag ik inderdaad in de verte een bewegend zwart object door de bosjes manoeuvreren, wat inderdaad weleens de desbetreffende beer (een lippenbeer)zou kunnen zijn, maar van de tijger nog geen spoor.... Na een tijd op parkeerplaats te hebben gestaan waar ook apen waren (de hoelmans aap, waarvan we niet eens meer opkijken, de steden zitten hier naast mensen, honden en koeien ook vol met apen, in totaal zijn er meer dan 50 miljoen in India) weer teruggereden. Dicht bij de uitgang kwam er het bericht van een andere jeep dat er een tijger zou zijn gespot! Dus alle jeeps gelijk naar het betreffende punt gereden en ja hoor daar op de heuvel in de verte bewoog inderdaad een bruin object zich door het struikgewas... Een tijger! Iedereen was natuurlijk in een jubelstemming, die echter omsloeg.... bij nader inzien was het geen tijger, maar een verdwaalde koe.... Dat was wel een teleurstelling helaas. Overigens zou ik me als ik een tijger was ook niet laten zien. Er rijden namelijk erg veel jeeps rond, maar het grootste probleem zijn de canters, dit zijn grote 4x4 voertuigen waar wel 20 ( luidruchtige Indiërs) personen op kunnen. Daarna dan teruggereden en via een werkende pinautomaat (ongelooflijk we hebben eindelijk weer contanten kunnen pinnen!) bij ons hotel afgezet. Later op de avond bij een eettent vol starende Indiërs, weer heerlijk gegeten, en na een korte wandeling door Sawai Madhopur (een stoffig plaatsje, wat absoluut niet de moeite van een bezichtiging waard is) teruggegaan naar ons hotel en vroeg gaan slapen.

Ondanks dat we de avond ervoor hadden gesproken met het hotelpersoneel over het klaarzetten van het ontbijt stond dit niet klaar. De behoorlijk domme en vervelende ober (hij zegt voortdurend: you like my service sir? Waarop wij dan weer negatief moeten antwoorden aangezien zijn service belabberd is, wat zijn zelfvertrouwen waarschijnlijk weer geen goed doet) was het vergeten, en dus moesten we met een lege maag drie uur op safari. Ditmaal deelden we de safari met een ouder Australisch echtpaar en de zus van de man, zij bedden ook nog geen tijger gezien, en dit was al hun derde poging. In het park namen we een andere route dan de dag ervoor, eentje waar geen "canters" kunnen komen, dus daar hebben we in ieder geval geen last van. Het was een mooie route, ditmaal namen we een steil pad dat ons bovenop de bergrug bracht. Wederom spotten we dezelfde dieren als de dag ervoor plus een verse pootafdruk van de tijger, zouden we er dan toch een te zien krijgen?! Maar helaas.... ook dokteren geen tijger, nog wel werd er door mij een mangoest (een kleine katachtige, hier ook wel "snake killer" genoemd) gespot. De gids liet ons nog wat foto's zien van een paar dagen daarvoor, een tijger gefotografeerd op dezelfde plek als waar wij waren op dat moment, slechts op een paar meter afstand. Wat zou dat fantastisch zijn geweest, maar je kan niet altijd geluk hebben helaas. Terug in het hotel dan eindelijk een ontbijt gekregen, wat we nuttigden met een stel Iraniërs die ook in het hotel verbleven. Na de spullen te hebben gepakt, snel gaan uitchecken, bleek opeens dat je niet met de creditcard kon betalen, terwijl we het hotel daarop geselecteerd hadden! Heel erg vervelend natuurlijk, maar ze hadden het echt niet, dus moest ik achterop de scooter bij die vervelende ober naar de pinautomaat (ondertussen bleef hij maar bazelen over zijn service, hij snapt volgens mij niet dat we die service erg slecht vinden) en geld gepind uit de automaat en vervolgens betaald. Wel erg vervelend overigens, we wilden onze contanten namelijk bewaren voor later, al met al was dit hotel helaas een vervelende ervaring. Daarna teruggebracht naar het station, alwaar we gelukkig een kaartje konden boeken voor de tweede klas (de laagste klasse in een overbevolkte treincoupé). Na een lunch in dezelfde toko als gisteren, de uitbater was blij ons te zien, de trein gepakt. In de trein was het erg onduidelijk waar we moesten instappen, dus zijn we gewoon ergens ingestapt en kregen we vanzelf een plekje toegewezen. Dat terwijl iedereen stond, maar de aanwezige Indiërs stonden erop dat wij gingen zitten. Na een treinrit van ongeveer tweeëneenhalf uur op het station in Jaipur aangekomen, en door een van onze nieuwe vrienden uit India naar een tuktuk gebracht. Na een ritje door de gebruikelijke verkeerschaos van Indiase steden (het blijft een wonder dat er niet meer ongelukken gebeuren hier, het heeft nog het meest weg van een computerspel, elke ruimte op de weg wordt benut en het grootste voertuig heeft altijd voorrang) bij ons hotel afgeleverd door de tuktuk chauffeur. Daar ons geïnstalleerd, het is een mooi hotel in een oude havelli (een oud koopmanshuis dus), met een lekker bed, daar waren we aan toe. Even later eropuit gegaan om het paleis der winden te bewonderen wat om de hoek ligt van het hotel. Dit is een prachtig paleis, geheel in het rood opgetrokken (net zoals alles hier trouwens, dit is de rode stad namelijk) opgetrokken, met vele openingen met luiken ervoor erin verwerkt, zodat de wind er door heen kan waaien, vandaar het paleis der winden. Vervolgens wilden we wat eten, maar we werden door een gladde verkoper van kasjmier sjaaltjes in zijn winkel gelokt. Uiteindelijk kochten we na stevig onderhandelingen een aantal hiervan, met de creditcard uiteraard. Wel gaf de verkoper, een leuk ventje trouwens, ons een tip voor een restaurant. Nadat we een tuktuk hadden geregeld gingen we op naar dit restaurant, waar we via een omweg aankwamen (onze chauffeurs waren een beetje simpel). Daar heerlijk gegeten, tandoori chicken en een verrukkelijke curry met kip met een heerlijke saus, natuurlijk vergezeld van de nodige naan broden en een behoorlijk aantal bieren. Daarna een tikkeltje aangeschoten een mislukt souveniertje (een blauw paard) van een bedelaar gekocht, de beste man bedankte ons hiervoor uitvoerig, nu had hij tenminste weer wat te eten.... Wat natuurlijk best triest is, sowieso zien je in India wel vaak mensen die met complete gezinnen onder een zeil in de berm van de weg leven, met praktisch geen bezittingen, dan besef je toch weer hoe goed wij het eigenlijk hebben in Nederland. Hoe dan ook, via een tuktuk kwamen we weer terug en gingen we, best laat dit keer, naar bed. Morgen een dag sightseeing in Jaipur!