Brullende apen en brullende Duitsers

Dag 8 - Isla de Ometepe (Nicaragua)

Het was een merkwaardige nacht, iets wat geheel op het conto valt te schrijven op het drietal hanen van het gastgezin waar we verblijven. Om een uur of een begon het eerste exemplaar met een prachtige serenade, vervolgens vielen nummer twee en drie in, waarna ze een geweldig nachtelijk concert weggaven met een oneindig aantal toegiften. Het was ook zeker een van de langste concerten die ik ooit heb gehoord, om een uur of zes hielden ze er pas mee op. Laten we maar zeggen dat het hoort bij de ervaring van slapen op Isla de Ometepe.... De dag begon evengoed vroeg, we hadden namelijk een dagje een huurauto geregeld om het eiland te ontdekken. Als eerst gingen we in verband met het tijdsverschil bellen met mijn ouders, mijn vader is namelijk jarig (alsnog gefeliciteerd!). Na een heerlijke ochtendduik in het meer (er waren behoorlijk wat golven vandaag waardoor het nog meer lijkt op een zee) werd onze bolide om acht uur bij het hostel afgeleverd. Na een instructie en een test hoe ik reed (wat grappig was, er werd namelijk verder helemaal niet gevraagd of ik een rijbewijs had...) was deze Kia dan voor de rest van de dag van ons. Eerst zetten we koers naar Altagracia, een plaatsje op het eiland. Het eiland is echt prachtig, de vulkaan zie je overal, met overal die prachtige bomen en savanne-achtige landschappen. Wat ook heel erg opvalt is dat je overal de dieren heel blij ziet rondscharrelen, vooral kippen, honden en varkens zie je overal rondlopen. Wat verder nog opvalt is hoeveel er hier wel niet groeit (wat best logisch is, de grond is hardstikke vruchtbaar doordat het hier vulkanisch is) , vooral heel veel bananen en ander fruit. We vonden een restaurantje voor het ontbijt, waar we wederom gallos pintos aten, ditmaal vergezeld door een bakje redelijke koffie en een een lekker bietensapje (met behoorlijk wat suiker aan de smaak te proeven). Vervolgens zetten we koers naar Charco verde, wat een natuurgebied is met een lagune met veel vogels. Hier liepen we een rondje (het was alweer behoorlijk warm, zo'n 32 graden) langs de lagune en door de jungle. We hoorden al vrij snel een merkwaardig soort gebrul uit de bossen komen. Toen we op nader onderzoek uitgingen bleek dit een hele groep brulapen (een treffende naam hebben die gasten, het dekt de lading prima) te zijn, wat erg leuk was natuurlijk! Na een tijdje bij die gasten te hebben vertoefd en na een behoorlijk aantal foto's liepen we weer verder. Bij de lagune zagen we ook nog een ijsvogel, reigers en andere prachtige vogels. Op de terugweg van deze wandeling kwamen we nog langs een vlindertuin waar hele mooie blauwe vlinders (plus vele anderen) rondvlogen. Na een vegetarische lunch op een prachtig plekje (humus en een vegetarische soep) gingen we een stuk rondom de tweede vulkaan rijden. Dit was wat pittiger, de weg transformeerde namelijk naar een erbarmelijk stuk weg met rotsen, kiezels en gaten. Na een pauze, bij een restaurant aan het meer waarvandaan kajaktochten worden georganiseerd (maar daarover morgen meer) reden we terug over een heel smal pad. Toen we er bijna waren kwam er een kerel op een crossbroomer het pad op gereden. Ik vroeg vriendelijk of hij even op zij wilde gaan, wat hij weigerde. Vervolgens werd het bijna een handgemeen, ging het over de oorlog (ik sprak hem aan op zijn fraaie Duitse accent) en besloot ik uiteindelijk toch maar eieren voor mijn geld te kiezen en iets op zij te gaan (eindelijk heb ik dan toch een koppiger persoon dan ikzelf gevonden, chapeau aan deze beste Oosterbuur!) Hierna stopten we nog bij een mooi riviertje met een stroomversnelling (er lag alleen nogal wat poep) en daarna gingen we terug, het was tijd om de auto terug te brengen. Na een heerlijke duik in het water en een prachtige zonsondergang vanuit het water met uitzicht op de vulkaan, was het tijd voor de avondmaaltijd. Ditmaal een gebakken hele vis (hmmmm!) voor mij en een spies met rund (hmmm!) voor Geerda, hasta manana!