Smikkelen en smullen in Beijing

Dag 6: Beijing-Datong (musea en Peking eend)
Vandaag om een uur of acht opgestaan, na een erg slechte nachtrust, ik kon de slaap niet vatten. Eerst gedoucht en daarna mijn tas gepakt. Voorts met Sherlock en Shar-Pei naar een museum gelopen, onderweg verorberde ik nog snel een ontbijt in de vorm van wat dimsums. Het museum (de national art gallery of China) was gratis, wat altijd prima is natuurlijk. De collectie was modern, met een expositie van meerdere Chinese artiesten en een expositie gewijd aan Russische kunst. Ook hingen er een aantal Picasso's, al met al was het best interessant. Hierna kwam dan het hoogtepunt van de dag: Peking-eend! In een groot restaurant vol met Chinezen (altijd een goed teken natuurlijk, waar het niet dat in China elk restaurant vol Chinezen zit) gingen we een exemplaar verorberen. Het was een heerlijke en overdadige dis (aan een complete eend zit behoorlijk wat vlees), met een voor Chinese begrippen behoorlijk prijskaartje, maar in Peking moet je dan ook natuurlijk Peking-eend eten. Hierna snel teruggelopen en mijn rugzak opgehaald, afscheid genomen van mijn Chinese vrienden en tot ziens gezegd tegen de dame van het hostel (ik kom nog terug voor een nacht). Voorts met de metro bij het immense treinstation aangekomen. En toen kwam het probleem, waar moet je in godsnaam het station naar binnen? Ik begon al te stressen, want ik was, zoals gebruikelijk weer aan de late kant. Na een tijdje kwam ik erachter waar het was en kwam ik precies op tijd op het perron aan. Uiteindelijk vond ik ook nog mijn plekje en dus kon de reis naar Datong beginnen! De treinreis ging in het begin voornamelijk door tunnels, maar als je uit de tunnels kwam zag je een fraai landschap van steile bergen en dalen met dorpjes en boerderijen, wat later weer overging in een groot dal met steden en fabrieken.Na ongeveer zes uur kwam ik dan eindelijk in Datong aan (een middelgrote Chinese stad met 3,3 miljoen inwoners.... Dat vinden ze hier niet eens erg groot, China heeft meer dan honderd steden met meer dan een miljoen inwoners... Ongelooflijk!) mijn Chinese reisgenoten waarmee ik via de vertaal app een gesprek had gevoerd wezen mij netjes de weg naar het hostel. Het zijn schatten van mensen die Chinezen, alleen een tikkeltje gereserveerd in eerste instantie. Na ze bedankt te hebben ingecheckt in het hostel toen opeens een gast aan mij vroeg; ben jij een Nederlander? Ja dus! Het bleek Vinnie uit Utrecht te zijn, gelijk met hem afgesproken om morgen de boel hier eens te gaan verkennen, tot de volgende keer!