Plastic geld en goddelijke spijzen!

Dag 12 - 13 - 14: Udaipur

Na een snel ontbijt in de vroege morgen op het dakterras van het hotel , de vijf verdiepingen naar beneden gegaan in volle bepakking. Na de eindafrekening te hebben betaald aan de oude baas van het hotel naar onze taxi gelopen. We hebben namelijk voor vandaag een privé taxi geregeld om naar Udaipur te reizen. Onze taxichauffeur (een aardig kereltje die erg graag praat, een typische Indiër dus eigenlijk) leidde ons eerst door de wirwar van straatjes uit de bazaar. Na een tijd door de stad te hebben gereden, Jodhpur is een behoorlijke stad met ongeveer een miljoen inwoners, via het platteland (wat je behoorlijk letterlijk kan nemen, dit gedeelte van India is zo vlak als een biljartlaken), waar louter mosterd wordt verbouwd naar Ranakpur gereden. Ranakpur is de naam van wederom een Jaintempel, gelegen in het begin van de Aravelli heuvels in een prachtige bosrijk omgeving. Daar een paar uur rondgelopen, ondertussen het fraaie vakmanschap aan de zuilen bewonderd (deze waren weer zeer mooi en gevarieerd versierd), geluisterd naar een audiotour, de zegeningen gekregen van een priester en vele foto's geschoten. Hierna weer verder gereden met onze chauffeur, die rustig doorbabbelde over het kaste-systeem, over uithuwelijken en over het trouwseizoen (echt waar, die gekke Indiërs hebben een "wedding season"). Uiteindelijk aan het begin van de avond aangekomen in Udaipur, de stad van de meren. Na afscheid te hebben genomen van onze chauffeur naar ons hotel gelopen, daar de spullen gedropt, en een wandeling gaan maken door Udaipur. Het zag er mooi en vooral schoon en rustig uit. In tegenstelling tot de andere Indische steden weinig troep en minderen dieren (koeien, geiten en varkens lopen hier gewoon op straat. En ja, het klopt, al het verkeer rijd om een koe heen of wacht tot het dier gaat lopen.) op straat, ook is het erg mooi gesitueerd aan een meer. Het avondeten werd verorberd bij Jasmin, lekkere kofta en paneer (paneer is kaas en kofta zijn vegetarisch balletjes, erg lekker allebei), met een lekker biertje (clandestien, het werd per scooter individueel opgehaald en de resten werden daarna weer vakkundig vernietigd) daarbij. Hierna nog gesproken met een ouder echtpaar uit Nederland, die al voor de zestiende keer in India waren (!) en snel teruggegaan om te gaan pitten.

Op dag 12 scheen het zonnetje weer heerlijk en was het alweer lekker van temperatuur, een goed begin van de dag dus. Eerst proberen te pinnen, wat jammerlijk mislukte, dat was minder. Daarna een heerlijke dosa (een soort flinterdunne pannenkoek die gevuld wordt opgediend) verschalkt, wat erg appetijtelijk was. Voorts het prachtige paleis bekeken, vanzelfsprekend begeleid door een audiotour, wat zeker de moeite waard was. Het is een van de grootste paleizen van India en prachtig gelegen aan het meer. Daarna nog wat gaan ronddwalen over het immense terrein, waar ook nog een peperduur hotel is. Uiteindelijk kregen we in het hotel een rondleiding door een oude koloniale bar van een hotelmedewerker (hij dacht dat we er verbleven, wat wel grappig was, waarschijnlijk kost een kamer daar net zoveel als ons maandbudget), wat leuk en interessant was om te zien. Daarna een goedkope thali verorberd in een rooftop restaurant met uitzicht op een hindoeïstische tempel, zoals altijd was dit weer erg smaakvol. Daarna begon het mindere gedeelte van de dag; op zoek gaan naar een werkende pinautomaat... De contanten zijn namelijk weer bijna op, zo heb je duizenden rupees op zak, en zo zijn ze weer bijna op. Hoe dan ook, werd het een vervelende middag, we probeerden wel vijftien pinautomaten.... Helaas zonder succes, allen leeg of ongeschikt voor westerse passen. Daarna lichtelijk geïrriteerd naar het hotel teruggegaan. Gelukkig hebben we wel een creditcard bij ons, wat een uitkomst! Bij een "tourist shop" regelden we later op de avond een treinticket voor een dag later met de nachttrein naar Sawas madhopur. De uitbater van deze toko liet ons zelfs 2000 extra rupees in contanten opnemen met de creditcard. Daarna moesten we nog eten en wel bij een restaurant die een creditcard zou accepteren. Zodoende nuttigden we de avondmaaltijd op een chique terras met uitzicht op het schitterend verlichte paleis aan de andere kant van het meer. We besloten het er maar van te nemen en een cocktail te drinken, een whiskey sour in mijn geval, en daarna bier. Het vlees was een heerlijke chicken tandoori (de tandoori is een grote buiten houtskoolbarbecue, dus gemarineerde kip van de barbecue) en een appetijtelijke curry met kip. Daarna nog een chai thee genuttigd en de voor Indiase begrippen gepeperde rekening voldaan met de creditcard.

Omdat we vanavond pas per trein vertrekken hebben we bijna nog een hele dag te besteden in Udaipur. We vonden zowaar een prima ontbijttentje waar je met je creditcard kon betalen, ideaal voor ons dus. Daarna naar de tempel gegaan, dit was een mooie hindoeïstische tempel, binnen zaten allerlei gelovigen een soort mantra te zingen, en buiten stonden alle gehandicapten van Udaipur opgesteld om te bedelen. We konden ze onmogelijk allemaal wat geven, maar we gaven een paar schrijnende gevallen (een blinde en een man zonder benen) wat geld. Hierna nogmaals naar het kolossale paleis gegaan voor een boottocht op het meer, dit kon namelijk worden betaald met de creditcard. Dit was wel geinig, in het meer liggen namelijk twee waterpaleizen. Om het eerste paleis maakten we een rondje, bij de tweede gingen we aan wal. Ook in dit paleis is een luxueus hotel gevestigd, op het meer dus, alwaar ze net met de voorbereidingen bezig waren voor een wanstaltig dure bruiloft, het is tenslotte wedding season! Kosten nog moeite waren zo te zien gespaard, overal waren bloemen en de aankleding zag er piekfijn uit. Daarna met de boot teruggegaan en een heerlijke lunch genuttigd aan het meer. Na een chai thee teruggelopen naar het hotel en onze backpack gepakt, een tuktuk geregeld en op het station afgezet. Onze trein stond al klaar op het perron, en na enig uitzoek werk (Indiase treinen zijn kennelijk gigantisch lang) vonden we onze "sleeper" coupé. Na ons geïnstalleerd te hebben gelijk weer in een langdurig gesprek geraakt met onze nieuwe vriend uit India, genaamd Sef Kumar, en een backpackende Pool (die kom je niet veel tegen tijdens het reizen) die nog stoned was van een special lassi (een lassi is een heerlijk sapje van verse vruchten, in het geval van special lassi is het met marihuana, wat je ondanks dat het illegaal is wel kan krijgen in de vorm van een drankje, die gekke Indiërs ook!). Uren later toch maar wat proberen te gaan slapen, wat erg moeilijk gaat op een bed in een boemelende Indiase trein. Om drie uur (met een uur vertraging)in de nacht kwamen we aan op onze bestemming: Sawas Madhopur, alwaar we morgen op safari gaan!