Kajakken en kathedralen

Dag 9 - Isla de Ometepe - Granada (Nicaragua)

Na een redelijke nacht, de hanen gaven een beduidend mager concertje weg, of was ik misschien dermate moe en hoorde ik het niet..., stonden we weer vroeg op. Namelijk om een kajaktocht te ondernemen op een riviertje met wetlands op dit magnifieke eiland. Om kwart voor acht werden we opgehaald, en om ongeveer half negen zaten we dan in de kajak (ik voor de eerste keer in mijn leven, Geerda heeft kano-ervaring). Dit kajakken zou in principe best makkelijk moeten zijn, onze gids pendelde af en toe wat en ging recht vooruit. Echter wisten Geerda en ik (toch met 2 pk meer) nauwelijks normaal vooruit te komen, we zigzagden voortdurend. De oversteek over het meer naar het riviertje duurde dus wat langer dan gepland. Eindelijk op het riviertje aangekomen werd het dan wel weer makkelijker. Het riviertje voerde door een prachtig wetland, omgeven door prachtige bomen. Ondertussen zagen we de ene na de andere mooie vogel (reigers, aalscholvers, ijsvogels, irissen en nog vele andere mooie exemplaren), een tweetal schildpadden, een leguaan en op de terugweg als toetje zelfs ook nog een kaaiman! Erg gaaf dus, maar het mooiste was de natuur, zo groen, op een gegeven moment waren we aan het kajakken door een soort veld op het water met allemaal lellies, een leuke ervaring dus. Alleen toen moest de terugweg nog komen, we dachten dat de heenweg lastig was, de terugweg was helemaal een drama. We waren de ware zigzag kajak kampioenen, het schoot echt voor geen meter op. Uiteindelijk wisten we toch de finish te bereiken, in een abominabele slechte tijd, maar we waren er tenminste. Op de prachtige plekje, met uitzicht op die fraaie vulkaan, genoten we van een welverdiende lunch (Geerda spaghetti en ik kip met jalapeno roomsaus, met beiden zeer goed smaakte!), en daarna was het tijd om als de wiedeweerga onze rugzakken te halen en richting de boot te gaan. We hadden omdat het laat was toch maar een taxi genomen, die we fiks moesten aansporen om de boot van twee uur te halen. Hier gaf hij gehoor aan en daardoor waren we nog net op tijd voor de boot. Deze boot was een stuk comfortabeler dan op de heenreis (dit keer hadden we bovendien een stoel en waren er meer dan genoeg plekken, bovendien was de boot veel groter dan de vorige) en het meer was erg kalm. Na anderhalf uur snel een taxi geregeld voor de laatste bus van de dag naar Granada. Gelukkig waren we op tijd en konden we nog een zitplek bemachtigen, na ons kwamen er nog erg veel mensen bij waardoor het hele gangpad ook volstond. Omdat het in zo'n overvolle bus nogal warm is stond het raam open. Op een gegeven moment startte de bus naast ons alvast zijn motor, en zoals dat is met oude bussen zit de uitlaat bovenop. Bij het starten stootte het kreng dan ook een hele roetwolk uit, Geerda bedekkend met allemaal roet, ze zat er behoorlijk onder, de arme drommel! Uiteindelijk ging de overvolle bus om vier uur weg. Zo'n busrit is trouwens wel een hele ervaring, er zitten voornamelijk lokale mensen in die zich dan weer verwonderen over dat stel verdwaalde gringos. Er komen voortdurend een soort van marskramers de bus ingewandeld die onder een soort repeterend mantra hun waren verkondigen. Deze waren kunnen van alles zijn; eten en drinken, maar ook huishoudelijke doekjes en schoonmaakartikkelen, tandpasta en tandenborstels, schilderijen en boeken of hangmatten.... best divers dus! Je vraagt je toch echt af of de lokale hangmatten verkopen überhaupt nog ooit eens iets verkoopt, de arme drommel! Nicaragua is trouwens het op de na armste land van Latijns Amerika. Je ziet dan ook best veel armoede onderweg, zwervers op straat, of erg eenvoudige hutjes langs de weg, best schijnend helaas. Hoe dan ook de busrit was geweldig, het landschap was namelijk prachtig! We passeerden een mooi glooiend landschap met weides (een tikkeltje verdord en daardoor zag het er allemaal gelig uit) en boerderijen, wat verderop werden er meer gewassen verbouwd en was alles heel groen en uiteindelijk kwamen we net voor Granada door een heel mooi bos, erg mooi allemaal! In Granada werden we gedropt op het busstation wat toevallig vlakbij ons hotel was! We hadden namelijk een iets duurder hotel geboekt voor de komende twee nachten, dat mag wel na al die hostels. De eerste indrukken van Granada (wat overigens een van de alleroudste steden is van het hele Amerikaanse continent) waren zeer positief!