Ben ik bezopen of toch nimmerzat?

Dag 19 -20: Bharatpur (Keoladeo national park)

Na een heerlijke, doch korte nachtrust (wat fijn om eindelijk weer eens in een comfortabel en zacht bed te slapen!) vroeg opgestaan om een dag vogels te kijken in Keoladeo national park! Keoladeo is een wetland met een groot aantal verschillende vogels, sommige verblijven hier anderen komen hier in de winter overwinteren. Om een uur of zeven in de ochtend waren we bij de poort om een ticket te kopen, kon het alleen met contant geld.... Uiteraard waren onze contanten voor de verandering weer eens op. Dus met een riksja (zo'n ouderwetse waarbij een man fietst) naar een pinautomaat gegaan een stuk verderop. Wonderlijk genoeg zat er geld in (hoera!), dus wij weer met onze zwoegende vriend terug op de riksja naar het park. De beste man was dolblij met zijn honorarium van 100 rupees, hij ging zelfs vol trots met ons op de foto. Toen dan eindelijk een kaartje gekocht en een fiets gehuurd (het park is behoorlijk klein, dus prima te doen op een fiets) en gaan fietsen in het park. Eigenlijk spotten we al gelijk een pauw (die Jeroen is ook overal!) en een uiltje die aan het pitten was in een boom. Daarna een aantal felgroene parkieten, patrijzen (dat zijn erg grappige gasten die rennen ipv vliegen) en knalgele duiven, en we waren pas een paar 100 meter onderweg. Na deze inleiding, wat op het droge gedeelte van het park was, in het natte gedeelte aangekomen, het wetland dus. Behalve dat dit er erg mooi uitzag, alles stond onder water met hier en daar een eiland met een grote boom erop, wemelde het er ook van de vogels. Allerlei soorten eenden, reigers, meerkoeten, waterhoentjes, ooievaars en aalscholvers. Erg gaaf om te zien dus, ik ben tenslotte toch een beetje een vogelaar. Ook zijn de vogels hier behoorlijk makkelijk benaderbaar, veel tammer dan in Nederland. Na een tijdje hoorden we een hoop kabaal van vogels, er bleken in een behoorlijk aantal bomen langs het pad in het water nesten te zitten.De zogeheten Indische nimmerzat (ik verzin het niet, de vogel heet zo) zaten hier met honderden exemplaren bij elkaar in de bomen te nestelen, wederom een erg gaaf gezicht! Ondertussen was het alweer erg warm geworden (had ik al verteld dat het in India elke dag rond de dertig graden is?), dus tijd voor een siësta. We vonden een snackbar waar alleen water, cola, chai thee, koekjes en chips verkrijgbaar waren. Dus omdat we honger en dorst hadden bestelden we maar gelijk de hele kaart. Hier een tijd in gesprek geraakt met een ouder Engels echtpaar uit Glastonbury (inderdaad, van het festival) en een Duitse bube genaamd Nico. De Engelse man bleef maar praten en anekdotes vertellen, een erg vermakelijke onderbreking was het dus. Daarna verder met Geerda gefietst tot het einde van het park, onderweg spotten we onder andere nog een hop (een van mijn favoriete vogels), meerdere roofvogels en een lepelaar. Op een gegeven moment had Geerda wel genoeg vogels gezien voor een dag (ik geef haar geen ongelijk hierin), en fietste alvast terug naar het hotel. Ik fietste erg langzaam terug, maakte meerdere fotostops en zag nog veel meer vogels. Onder andere een reiger die een visje uit het water plukte, recht voor mijn neus (een national geographic momentje!). Om ongeveer half vijf vond ik het ook wel weer genoeg, ik liep naar buiten en wie kwam daar precies aan in een tuktuk; Geerda, alsof het afgesproken was! We moesten namelijk hoognodig weer contanten hebben, morgen gaan we namelijk per taxi naar Agra, en daar schijnt geen enkele pinautomaat te werken. De tuktuk bracht ons langs tig pinautomaten, maar met succes! We vonden een werkend exemplaar waar Geerda zelfs vooraan (ze is tenslotte een vrouw en bovendien een toeriste, wat hier als een hoge kaste wordt beschouwd) mocht aansluiten zodat we gelijk konden pinnen. Wel konden we per transactie maar 2000 (bijna 30 euro) pinnen en moet je bovendien hierover 200 rupees transactie kosten betalen, een tikkeltje buitensporig dunkt me. Hierna teruggegaan naar ons hotel, een heerlijke douche gevat en een lekkere maaltijd met wat kingfishers genuttigd en om en uur of tien gaan pitten.

De dag erop stond ik extra vroeg op, namelijk om kwart over vijf, om nog een keer op vogeljacht (niet letterlijk natuurlijk) te gaan. Vol goede moed ging ik ervandoor, maar buiten zag ik bijna niks.... alles zat potdicht door de mist! Toch was ik om kwart voor zes al in het park, daar wederom een fiets gehuurd en op pad gegaan. Helaas kon ik door de mist bijna niets zien, behalve een duo jakhalzen die voor mij over de weg slenterden, dat maakte gelukkig dan wel weer alles de moeite waard! Na toch nog wat vogels te hebben gezien snel terug gegaan naar de winkel van het park, daar Geerda weer ontmoet (die lekker had uitgeslapen), en wat souvenirs gekocht, namelijk twee t-shirts en een mok. Daarna snel ontbeten, afscheid genomen van het personeel (die weer erg vriendelijk waren) en uitgecheckt. De taxi stond al te wachten dus gelijk weer de spullen ingeladen voor de volgende rit. De taxi reed ons door de eeuwige mosterdvelden naar Fatehpur sikri, een voormalige verlaten hoofdstad van een Mongoolse keizer, genaamd Akbar de Grote. De mongolen hebben namelijk ook een tijd over noord India geheerst en in die tijd hebben ze de meest mooie monumenten achter gelaten, waaronder de meest indrukwekkende van allemaal, maar daarover later meer. Na een uur kwamen we hier aan, kochten een kaartje en namen een gids (dat is tenslotte weer eens iets anders dan een audiotour). Binnen gekomen werden we door hem rondgeleid, hij vertelde interessante verhalen (over Akbar, zijn drie vrouwen (waarvan er een christelijk, een hindoeïstisch en een moslim was), zijn harem met honderden vrouwen (die Akbar had het er maar druk mee) en hoe hij in de bouwwerken alle geloofsovertuigingen liet samenkomen, wat erg progressief was voor die tijd), liet ons de diverse gebouwen zien en vertelde verhalen hierbij. Erg de moeite waard allemaal uiteindelijk. Na het paleis van Akbar werden we naar de naastgelegen gigantische moskee geleid, wat ook erg indrukwekkend was! Alleen werd je hier belaagd door verkopers die van alles en nog wat wilden slijten, een tikkeltje irritant, maar het hoort er ook wel een beetje bij. Hierna snel naar onze geduldig wachtende taxi chauffeur gelopen die ons naar Agra bracht. Na ongeveer een uur bij ons hotel in Agra aangekomen, afscheid genomen van de chauffeur en ingecheckt. Geerda had voor een prikkie, voor 8 euro per persoon namelijk, een guesthouse geregeld in Agra met een dakterras. Niets bijzonders op zich natuurlijk, ware het niet dat dit dakterras uitkijkt op een van de beroemdste gebouwen ter wereld: de Taj Mahal! Dus vol spanning naar boven gelopen en daar zagen we het inderdaad, de majestueuze Taj Mahal! Dat was wel even een kippenvel momentje, het is toch het hoogtepunt van onze reis, dit schitterende gebouw! Na even genoten te hebben van het uitzicht een kingfisher besteld en nog maar even verder gaan genieten van dit magnifieke uitzicht, we zijn hier tenslotte maar een keer. Op een gegeven moment was het donker (wat in India al rond half zeven is) en hadden we honger gekregen, dus op naar een restaurant. In de lonely planet vonden we een prima restaurant in de buurt, daar aten we voor de verandering een appetijtelijke thali, en hadden een langdurig gesprek met de eigenaar. Daarna gingen we op zoek naar een reisbureau, daar aangekomen regelden we een trein naar Delhi voor de volgende dag (met de snelste trein van India), plus een vlucht voor overmorgen naar Goa, waar we een paar dagen gaan genieten van het strand. Bij een kennis van hem, een juwelier, konden we dit dan weer betalen per creditcard. Na dit alles geregeld te hebben gingen we snel weer terug naar ons hotel, morgen ochtend gaan we naar de Taj Mahal!