Paradise lost

Dag 21 - 22 - 23 - 24 - 25  Little Corn Island - Schiphol

De dagen hierna waren een heerlijke afsluiter op het paradijselijke Little Corn Island. Veelal gevuld met zwemmen, luieren, zonnen, lezen, bier drinken en verrukkelijk eten (kreeft!). Dag 21 begon met een ontbijt bij Elsa's, daarna maakten we een verkenning over het eiland waarbij we een brakke Sascha en Engelsman troffen die nauwelijks geslapen hadden (erg verwonderlijk!). De middag werd goed besteed; heerlijk ontspannend met een boekje en een duik in de zee om af te koelen. Nu is die zee juist het probleem voor dit eiland..... Elsa (van het gelijknamige Elsa's place) vertelde dat het strand in de afgelopen tien jaar zeker een meter of vijftien smaller was geworden. Ooit lag er dus een strand van 25 meter breed, nu is daar nog een schamele 10 meter van over. In de zee is dan ook een stenen wering (een onderwater muur cq dijk) aangelegd om de golven te breken. En op de stranden verderop zie je overal stronken van palmbomen of omgevallen palmbomen. Best wel confronterend om zo de gevolgen van klimaatverandering met eigen ogen te zien. Misschien verdwijnt dit paradijs wel onder de zeespiegel in de komende jaren (bedankt Trump!)...... De avond werd ook nuttig besteed; met kreeft en bier! De rest van de dagen op het eiland werden volgens dit vaste schema afgewerkt, wat natuurlijk erg prima was! We ontmoeten veel nieuwe kennissen en oude vrienden. De oudere Zweedse man met de Nicaraguaanse vrouw en twee dochters, Sascha en zijn Engelse dj maat, de kale motorrijder uit Liverpool die constant met iedereen zat te praten, het oudere Canadese stel uit British Colombia, een Nederlands stel uit Amsterdam Noord, onze Deense buren die op duikcurcus waren, het Franse stel waarmee we gingen snorkelen (daarover later meer) en tot slot natuurlijk Unai onze Spaanse kompaan. Over snorkelen gesproken, dit was leuk, maar wel eentje met erg slecht materiaal. We gingen vrij vroeg op een boot naar drie snorkelplekken. Bij de eerste kreeg ik een lek masker, er liep dus voortdurend water in mijn bril. Bij de derde begaf mijn flipper het en er bleek bovendien geen reserve flipper aan boord te zijn, dus ging ik maar al zwemmend achter de rest aan. Wel zagen we veel mooie vissen en twee haaien (zusterhaaien).
Culinair gezien zit je ook prima op Little Corn Island! Ik heb nog nooit zoveel kreeft op! De ene keer was het met kokossaus, de volgende keer verwerkt in een heerlijke soep samen met een complete vis (ronda, de locale specialiteit) en op de laatste avond trakteerden we onszelf op een exquise maaltijd bij Desideri (een leuk restaurantje aan het water). Hier aten we een verrukkelijke kreeft in een roomsaus. Op Little Corn barst het van de restaurantjes, onze favoriet naast Desideri was "el bosque". Hier nuttigden we de Ronda en hier hebben ze het beste ontbijt van het eiland. De tranquilo was de populairste spot van het eiland met elke avond vermaak voor de toeristen, leuk als je wat jonger bent. Ook voor dieren zit je op Little Corn goed, naast de genoemde vissen en haaien zagen we ook een hermietkreeft (dat ventje zoekt een schelp, kraakt dit en noemt het een thuis), leguanen (behoorlijk grote zelfs, ik denk van ongeveer een meter), hagedissen en verscheidene mooie vogels (waaronder de fregatvogel en een groot soort ekster). Helaas moesten we na vier heerlijke nachten en vijf sublieme dagen terug naar huis...... Dit was nog een behoorlijke onderneming; met de panga in de middag naar Big Corn, gelukkig hadden ze plek en was de zee rustig genoeg. Op Big Corn met de taxi naar het vliegveld, vervolgens wachten op de vlucht (waarbij we de oudere Zweedse man met de Nicaraguaanse vrouw en twee dochters voor de vierde keer tegenkwamen, het leuke aan Little Corn was ook dat het zo klein is, na een dag of twee herken of ken je het grootste gedeelte van de populatie wel, wat ook nog leuk is en nog niet vermeld; er is geen gemotoriseerd verkeer op Little Corn, behalve scooters, en er is nauwelijks electriciteit, met een spectaculaire sterrenhemel als gevolg!) en met het vliegtuig naar Managua. Hier moesten we vervolgens zeven uur wachten op de vlucht naar Houston. Dit gaf ons dan wel weer voldoende tijd om nog wat souvenirs  te scoren en wat avondeten te nuttigen (in een bar met reggaeton en slecht eten, maar o zo Nicaraguaans, en daarom een perfecte afsluiter). De vlucht naar Houston zat afgeladen met Amerikaanse tieners die net spring break hadden gevierd..... Gelukkig hadden ze dit goed gevierd want het was heerlijk rustig! Op Houston moesten we ellenlang wachten, tien uur namelijk!  Het nadeel van goedkopere tickets zeg maar. We hadden dus voldoende tijd om een beetje rond te lopen (Houston airport is immens), te slapen en twee keer te eten. Beide keren bij Wendy's (dave's double burger is een aanrader!), maar toch wisten we het te presteren om bijna te laat te komen bij de incheck voor onze vlucht. Wat dan wel weer als voordeel had dat er niemand stond en iedereen al in het vliegtuig zat zodat we gelijk konden vertrekken (prima geregeld dus, dat moeten we vaker doen!). De vlucht was voorspoedig en lang, en op Schiphol stond onze taxi (Johan) klaar. Wat een definitief einde betekende van een fantastische trip!
Nicaragua was in alles een fantastisch avontuur. Prachtige afwisselende natuur, veel mooie vogels en dieren, twee verschillende zeeën (de stille Oceaan en de Caraïbische zee) en prachtige meren met schitterende eilanden (Ometepe) daarin, een heerlijke en betaalbare keuken, een prima lokaal bier (Tona), avontuur (volcano boarden!), gastvrije en lieve mensen die je met open armen ontvangen, goed en goedkoop vervoer (de chickenbus! Die wel vrij langzaam is, maar als je de tijd hebt is dat prima), maar het belangrijkste; een puur en onontgonnen land, nog niet door en door toeristisch, maar wel praktisch genoeg zodat er voorzieningen zijn. Wij vonden het fantastisch! Nicaragua, hasta proxima!