Mistige mausolea in Agra

Dag 21: Agra

Deze ochtend belachelijk vroeg opgestaan, om kwart voor vijf al (!), het is dan ook een bijzondere dag, de Taj Mahal staat op het programma! Dus snel aangekleed, de spullen ingepakt en uitgecheckt (vanmiddag staat er immers een treinrit op stapel naar de hoofdstad Delhi), naar buiten gegaan en toen......niets te zien..... mist! Daar waren we al bang voor, evengoed liepen we in de richting van de Taj Mahal (althans, dat dachten we), onderweg dronken we een heerlijk kopje chai thee (met een Engelsman uit het hotel die we de dag daarvoor hadden ontmoet) en bij het verkooppunt bemachtigden we een kaartje (helaas in contanten en voor het naar Indiase begrippen forse bedrag van 1000 rupees per persoon, voor mensen uit India was het daarentegen maar 40 rupees, een tikkeltje buiten proporties dunkt me, dat verschil). Daarna gelijk in de rij gaan staan om naar binnen te gaan, hoewel het wel erg mistig was. De mist wilde helaas niet optrekken en bovendien bleek er binnen de het terrein van de Taj Mahal (het terrein behelst ook nog een tuin, museum en twee moskeeën) helemaal niets te eten te verkrijgen. Zodoende togen wij weer naar de ingang of we toch alsjeblieft nog even van het terrein mochten om een ontbijt te scoren, we vergingen namelijk inmiddels van de honger. Na een tijdje zeuren bij de bewakers aan de entree (je mocht per ticket namelijk maar eenmalig het terrein op) kregen we gelukkig toch twintig minuten om een ontbijt te nuttigen. Dat lukte precies, net binnen de tijd wisten we een, wederom, vette omelet naar binnen te werken. Eenmaal terug begon het grote wachten op het verdwijnen van de mist. Om de tijd te doden bezochten we het museum (wat niet bijster interessant was) en het mausoleum van binnen, (de Taj Mahal is namelijk een mausoleum voor de overleden vrouw van de Mogol keizer Shah Jahan, hij moet wel heel erg van zijn vrouw gehouden hebben, om zo'n prachtig bouwwerk voor haar te maken lijkt mij, of misschien was het gewoon een hopeloze romanticus met teveel geld..... ). De binnenkant van de Taj Mahal was mooi, maar erg donker, hierdoor kon je helaas te weinig zien. Wel kennis gemaakt met een vriendelijke Indiase bewaker, die nog groter was dan ik, (wat erg uitzonderlijk is in India) hij nodigde ons zelfs uit voor het avondeten bij hem thuis. Helaas moesten we dat beleefd afzeggen, we moeten een trein pakken. Om een uur of elf werd dan eindelijk ons geduld beloond, de mist rondom de Taj Mahal trok eindelijk weg! Daar was het gebouw dan eindelijk zichtbaar, maar wat een subliem gezicht was het! Iedereen kent het gebouw natuurlijk, maar om het dan eindelijk in werkelijkheid van zo nabij te mogen beschouwen is wel erg speciaal. Na erg veel foto's te hebben genomen om een uur of twee afscheid van het magnifieke bouwwerk genomen en op zoek gegaan om ergens een lunch te scoren. Op een dakterras, (met natuurlijk uitzicht op de Taj mahal, we konden kennelijk nog geen afscheid nemen) bij een grappige, ijverige oude man, nuttigden we die dan. Daarna bleven we nog een tijd hier hangen, onder het genot van een lekker kopje chai thee en een heerlijke papaya lassi. Hierna haalden we onze backpacks op, pakten een tuktuk en zetten koers naar het station. Ditmaal hadden we wel snel het juiste perron en de juiste trein gevonden. De treinreis was prima, we kregen zelfs drinken en eten onderweg, maar ondanks dat het de snelste trein van India was, deed de trein er in plaats van de beloofde twee uur toch drie uur over.... Kennelijk hebben echt alle treinen in India vertraging. Met de hulp van een nieuwe Indiase vriend (die we in de trein hadden leren kennen) vonden we op het station in Delhi onze taxi (het hotel regelde namelijk een gratis pick-up op het station). Die bracht ons naar het Godwin hotel, na het inchecken konden we naar onze kamer, en die was fantastisch! Een heerlijk kingsize bed met een heerlijk matras en een regendouche, wat een luxe! Omdat we toch nog honger hadden gingen we nog een avondwandeling door de buurt maken. Tijdens deze wandeling belanden we in een trouwstoet en zagen we een gigantische rij voor de pin, (dat beloofd weinig goeds voor morgen, onze contanten zijn namelijk weer bijna op) twee klassieke Indiase momenten dus.Na een gefrituurde kip te hebben gekocht deze op onze kamer onder het genot van een kingfisher verorberd en daarna ons prinsheerlijke bedje opgezocht voor een goede nachtrust.