Pittige pepers en prachtige paleizen
Door: Michiel Ankersmit
Blijf op de hoogte en volg michiel
28 November 2016 | India, Jaipur
Dag 17 - 18: Jaipur
We zitten dus in Jaipur, oftewel de roze stad, de hectische hoofdstad van Rajastan met zo'n drie miljoen inwoners. Het ontbijt nuttigden we in ons fraaie hotel, een erg vette omelet met toast doordrenkt van de boter vergezeld door een slap bakje pleur, niet veel soeps dus. Daarna moest ik bovendien al voor de tweede keer die dag naar de pot, zou ik dan toch ook een slachtoffer worden van de beruchte "Delhi belly"? Geerda bood zoals altijd soelaas in dit soort omstandigheden, ze had weer een of ander capsule bij zich (Immodium), hopelijk zet het niet door. Hierna hadden we een date met onze tuktuk chauffeur van de dag ervoor, hij stond netjes voor de deur klaar om half tien. We hadden namelijk afgesproken om naar het Amber fort te gaan. Na een ritje van een kwartier kwamen we daar aan, een imposant en groot fort gelegen tegen en op een berghelling. Na een wandeling erheen, die je ook via een ritje op de rug van de olifant kon doen (wat we natuurlijk niet deden, de arme drommels zagen er niet erg gelukkig uit en bovendien is het een soort van dierenmishandeling), bij het fort aangekomen. Het is kennelijk zondag en daarom zijn er ook massa's Indiase toeristen op de been, voor het eerst in India is het ergens erg druk met toeristen. Op de eerste binnenplaats een ticket gekocht, die gelijk voor meerdere bezienswaardigheden geldig is. Voor mij een normale van 1000 rupees en voor de eeuwige student Geerda een ticket voor 200 rupees. Ze had namelijk haar studentenkaart bij zich die al 12 jaar niet meer geldig is, het boefje! Vervolgens het fort bewonderd, met onder andere een hal die geheel van een spiegel mozaïek gemaakt was, een prachtige tuin, mooie vergezichten en meerdere binnenplaatsen, het zag er weer prachtig uit! Daarna met onze vriend op de tuktuk teruggereden (helaas had hij voor de gelegenheid een kompaan meegenomen die ons maar dingen bleef proberen te verkopen) naar het hotel. Het was tijd voor de lunch dus een toko in de buurt gevonden via de lonely planet (het blijft een handig boekwerk) om te eten. In deze overvolle tent, met rijkere Indiërs, een thali besteld. Deze thali was redelijk, er zat een butter masala (= een erg smaakvolle curry saus) bij die zelfs voor onze monden te pittig was (we kunnen wel wat hebben tegenwoordig), alsof je bakkes in de fik stond. Die hebben we dus maar niet opgegeten. Echter zat er ook een soort zoet broodje bij, dat in stukken werd gebroken, waar vervolgens twee soorten kruidenmengsels over werden gegooid en tot slot een dikke romig saus. Daardoor smaakte het als een soort warm, geprakt en kruidig puddingbroodje, erg lekker dus. Daarna snel terug gewandeld en het paleis der winden bij daglicht aanschouwd, ook overdag was het subliem, plus het uitzicht bovenop het paleis over de stad zeker de moeite waard. Na te hebben omgekleed in het hotel wederom een tuktuk geregeld om ons naar een kebab tent uit de lonely planet te brengen. De chauffeur had geen wisselgeld, dus gezegd dat hij een halfuurtje moest wachten, dan kon hij ons gelijk terugbrengen. Aldus een erg pittige kebab van kip en kip tandoori spies genuttigd, ook deze was gruwelijk heet, maar nog net eetbaar. De tuktuk bracht ons toen weer terug, maar bij het afrekenen wilde hij opeens 100 rupees wachtgeld hebben, terwijl hij zelf geen wisselgeld had! Dat kreeg hij natuurlijk niet, dus gaven we hem 50 rupees extra, en gingen we er snel vandoor voor het uit de hand zou lopen. Aangezien we kapot waren vroeg (om tien uur al, dat doen we thuis nooit) naar bed gegaan
De dag erop gingen we vroeg uit de veren, de rugzak weer inpakken, douchen en uitchecken. Na snel een erg vette omelet met toast te hebben verorberd, ditmaal vergezeld door een overdreven sterke bak koffie (overigens is de dreiging van de Delhi belly (= diarree) gelukkig weer verdwenen als sneeuw voor de zon, hulde aan de immodium!) snel op stap gegaan voor nog een ochtendje bezienswaardigheden bezoeken. Allereerst via de bazaar, waar weer de gebruikelijke prullaria werd verkocht (ditmaal een straat met alleen maar winkeltjes met potten en pannen, tientallen naast elkaar, ik blijf het toch een vreemd fenomeen vinden, waarom gaat er niet iemand een winkel in iets anders beginnen? Waarom alleen maar dezelfde winkels bij elkaar?) naar het grand palace. Eerst een stop gemaakt bij het observatorium, we hadden tenslotte nog het combinatieticket van de dag ervoor, hier stonden allerlei merkwaardige objecten opgesteld. Wel erg ingenieuze objecten overigens, zo kon er met een tot op drie seconden nauwkeurig de tijd worden bepaald, dit aan de stand van de zon, en het klopte ook nog terwijl het al driehonderd jaar oud was! Er stonden meerdere van dit soort objecten, bijvoorbeeld voor elk zonnestelsel, voor sterren en nog meer voor de tijdwaarneming. Een deur verder was de ingang naar het "grand palace" van de plaatselijke maharadja (hij woont overigens nog steeds in een deel ervan). Wederom een prachtig paleis, grotendeels in de roze kleur van de hele oude stad opgetrokken. Het hoogtepunt van dit museum was een binnenplaats met vier prachtige deuren, allen zeer fraai bewerkt met bladgoud en mozaïeken, een voor elk jaargetijde. Zo was er bijvoorbeeld een deur met een pauw (die pauw blijft ons achtervolgen deze reis, ze zijn overal!) voor de zomer en een fraaie groene deur voor de lente. Vervolgens snel teruggelopen en met een tuktuk (met dit keer weer een vrolijk kereltje) naar het station gegaan. Daar een kaartje kunnen regelen (er zijn in India soms aparte rijen voor vrouwen, bijvoorbeeld voor de pin, maar ook op het station, Geerda kon dus vooraan sluiten en werd gelijk geholpen, ideaal!) en een spotgoedkope en smaakvolle lunch genuttigd (dosa). Daarna naar ons perron gelopen en gaan wachten op de trein. Na een tijdje kregen we toch argwaan, stonden we wel op het juiste perron? Bij navraag bleek dat we op de trein naar Mumbai stonden te wachten, niet dus! Dus snel naar het correcte perron gesneld, waar onze trein er juist vandoor ging..... Gelukkig bleek ons kaartje (2de klasse) ook geldig voor een volgende trein naar Brahmatpur. Dus na een uur wachten kwam onze trein aan, waar we gewoon op een vrije plek in de "sleeper" klasse gingen zitten (we hadden geen zin in de drukte van de tweede klasse zodoende). Na een uur onderweg kwam een vriendelijke conducteur ons mededelen dat we een extra betaling konden doen voor de zitting in de "sleeper" klasse, dit kostte maar liefst twee euro extra voor twee personen. Na een lange treinrit met een uur vertraging (Indiase treinen zijn over het algemeen nooit op tijd en hebben altijd vertraging, we spraken een Engelse gast die op een rit van 12 uur 10 uur vertraging had, een 22 uur durende rit dus, en dit over een afstand van bijna 600 kilometer. Reizen in India gaat altijd sloom, zowel over de weg als over de rails, maar zich eraan ergeren doen ze dan weer nooit, die Indiërs. Ze kijken gewoon voor zich uit of ouwehoeren met elkaar, lezen in een boek of kijken op een smartphone zie je ze ook bijna nooit doen, ze zijn gewoon erg geduldig vermoed ik.) aangekomen in Bharatpur. Het was ondertussen alweer negen uur 's avonds. Met een tuktuk bij ons mooie hotel aangekomen, Kiran villa palace, op een steenworp afstand van Keolado national park. Eerst daar een lekkere maaltijd (korma en mutter paneer) genuttigd met een paar heerlijke kingfishers daarbij. Daarna snel gaan slapen, morgen vogels spotten in Keolado!
We zitten dus in Jaipur, oftewel de roze stad, de hectische hoofdstad van Rajastan met zo'n drie miljoen inwoners. Het ontbijt nuttigden we in ons fraaie hotel, een erg vette omelet met toast doordrenkt van de boter vergezeld door een slap bakje pleur, niet veel soeps dus. Daarna moest ik bovendien al voor de tweede keer die dag naar de pot, zou ik dan toch ook een slachtoffer worden van de beruchte "Delhi belly"? Geerda bood zoals altijd soelaas in dit soort omstandigheden, ze had weer een of ander capsule bij zich (Immodium), hopelijk zet het niet door. Hierna hadden we een date met onze tuktuk chauffeur van de dag ervoor, hij stond netjes voor de deur klaar om half tien. We hadden namelijk afgesproken om naar het Amber fort te gaan. Na een ritje van een kwartier kwamen we daar aan, een imposant en groot fort gelegen tegen en op een berghelling. Na een wandeling erheen, die je ook via een ritje op de rug van de olifant kon doen (wat we natuurlijk niet deden, de arme drommels zagen er niet erg gelukkig uit en bovendien is het een soort van dierenmishandeling), bij het fort aangekomen. Het is kennelijk zondag en daarom zijn er ook massa's Indiase toeristen op de been, voor het eerst in India is het ergens erg druk met toeristen. Op de eerste binnenplaats een ticket gekocht, die gelijk voor meerdere bezienswaardigheden geldig is. Voor mij een normale van 1000 rupees en voor de eeuwige student Geerda een ticket voor 200 rupees. Ze had namelijk haar studentenkaart bij zich die al 12 jaar niet meer geldig is, het boefje! Vervolgens het fort bewonderd, met onder andere een hal die geheel van een spiegel mozaïek gemaakt was, een prachtige tuin, mooie vergezichten en meerdere binnenplaatsen, het zag er weer prachtig uit! Daarna met onze vriend op de tuktuk teruggereden (helaas had hij voor de gelegenheid een kompaan meegenomen die ons maar dingen bleef proberen te verkopen) naar het hotel. Het was tijd voor de lunch dus een toko in de buurt gevonden via de lonely planet (het blijft een handig boekwerk) om te eten. In deze overvolle tent, met rijkere Indiërs, een thali besteld. Deze thali was redelijk, er zat een butter masala (= een erg smaakvolle curry saus) bij die zelfs voor onze monden te pittig was (we kunnen wel wat hebben tegenwoordig), alsof je bakkes in de fik stond. Die hebben we dus maar niet opgegeten. Echter zat er ook een soort zoet broodje bij, dat in stukken werd gebroken, waar vervolgens twee soorten kruidenmengsels over werden gegooid en tot slot een dikke romig saus. Daardoor smaakte het als een soort warm, geprakt en kruidig puddingbroodje, erg lekker dus. Daarna snel terug gewandeld en het paleis der winden bij daglicht aanschouwd, ook overdag was het subliem, plus het uitzicht bovenop het paleis over de stad zeker de moeite waard. Na te hebben omgekleed in het hotel wederom een tuktuk geregeld om ons naar een kebab tent uit de lonely planet te brengen. De chauffeur had geen wisselgeld, dus gezegd dat hij een halfuurtje moest wachten, dan kon hij ons gelijk terugbrengen. Aldus een erg pittige kebab van kip en kip tandoori spies genuttigd, ook deze was gruwelijk heet, maar nog net eetbaar. De tuktuk bracht ons toen weer terug, maar bij het afrekenen wilde hij opeens 100 rupees wachtgeld hebben, terwijl hij zelf geen wisselgeld had! Dat kreeg hij natuurlijk niet, dus gaven we hem 50 rupees extra, en gingen we er snel vandoor voor het uit de hand zou lopen. Aangezien we kapot waren vroeg (om tien uur al, dat doen we thuis nooit) naar bed gegaan
De dag erop gingen we vroeg uit de veren, de rugzak weer inpakken, douchen en uitchecken. Na snel een erg vette omelet met toast te hebben verorberd, ditmaal vergezeld door een overdreven sterke bak koffie (overigens is de dreiging van de Delhi belly (= diarree) gelukkig weer verdwenen als sneeuw voor de zon, hulde aan de immodium!) snel op stap gegaan voor nog een ochtendje bezienswaardigheden bezoeken. Allereerst via de bazaar, waar weer de gebruikelijke prullaria werd verkocht (ditmaal een straat met alleen maar winkeltjes met potten en pannen, tientallen naast elkaar, ik blijf het toch een vreemd fenomeen vinden, waarom gaat er niet iemand een winkel in iets anders beginnen? Waarom alleen maar dezelfde winkels bij elkaar?) naar het grand palace. Eerst een stop gemaakt bij het observatorium, we hadden tenslotte nog het combinatieticket van de dag ervoor, hier stonden allerlei merkwaardige objecten opgesteld. Wel erg ingenieuze objecten overigens, zo kon er met een tot op drie seconden nauwkeurig de tijd worden bepaald, dit aan de stand van de zon, en het klopte ook nog terwijl het al driehonderd jaar oud was! Er stonden meerdere van dit soort objecten, bijvoorbeeld voor elk zonnestelsel, voor sterren en nog meer voor de tijdwaarneming. Een deur verder was de ingang naar het "grand palace" van de plaatselijke maharadja (hij woont overigens nog steeds in een deel ervan). Wederom een prachtig paleis, grotendeels in de roze kleur van de hele oude stad opgetrokken. Het hoogtepunt van dit museum was een binnenplaats met vier prachtige deuren, allen zeer fraai bewerkt met bladgoud en mozaïeken, een voor elk jaargetijde. Zo was er bijvoorbeeld een deur met een pauw (die pauw blijft ons achtervolgen deze reis, ze zijn overal!) voor de zomer en een fraaie groene deur voor de lente. Vervolgens snel teruggelopen en met een tuktuk (met dit keer weer een vrolijk kereltje) naar het station gegaan. Daar een kaartje kunnen regelen (er zijn in India soms aparte rijen voor vrouwen, bijvoorbeeld voor de pin, maar ook op het station, Geerda kon dus vooraan sluiten en werd gelijk geholpen, ideaal!) en een spotgoedkope en smaakvolle lunch genuttigd (dosa). Daarna naar ons perron gelopen en gaan wachten op de trein. Na een tijdje kregen we toch argwaan, stonden we wel op het juiste perron? Bij navraag bleek dat we op de trein naar Mumbai stonden te wachten, niet dus! Dus snel naar het correcte perron gesneld, waar onze trein er juist vandoor ging..... Gelukkig bleek ons kaartje (2de klasse) ook geldig voor een volgende trein naar Brahmatpur. Dus na een uur wachten kwam onze trein aan, waar we gewoon op een vrije plek in de "sleeper" klasse gingen zitten (we hadden geen zin in de drukte van de tweede klasse zodoende). Na een uur onderweg kwam een vriendelijke conducteur ons mededelen dat we een extra betaling konden doen voor de zitting in de "sleeper" klasse, dit kostte maar liefst twee euro extra voor twee personen. Na een lange treinrit met een uur vertraging (Indiase treinen zijn over het algemeen nooit op tijd en hebben altijd vertraging, we spraken een Engelse gast die op een rit van 12 uur 10 uur vertraging had, een 22 uur durende rit dus, en dit over een afstand van bijna 600 kilometer. Reizen in India gaat altijd sloom, zowel over de weg als over de rails, maar zich eraan ergeren doen ze dan weer nooit, die Indiërs. Ze kijken gewoon voor zich uit of ouwehoeren met elkaar, lezen in een boek of kijken op een smartphone zie je ze ook bijna nooit doen, ze zijn gewoon erg geduldig vermoed ik.) aangekomen in Bharatpur. Het was ondertussen alweer negen uur 's avonds. Met een tuktuk bij ons mooie hotel aangekomen, Kiran villa palace, op een steenworp afstand van Keolado national park. Eerst daar een lekkere maaltijd (korma en mutter paneer) genuttigd met een paar heerlijke kingfishers daarbij. Daarna snel gaan slapen, morgen vogels spotten in Keolado!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley